Home » NELLEKE
Nelleke Keizer. Wie is dat in vredesnaam?
Joh. Als ik het wist zou ik het je graag vertellen. En omdat dat nou eenmaal zo hoort zal ik een dappere poging voor je doen. Maar je weet. Niets is zo veranderlijk als de mens. Gelukkig.

Ik ben niet helemaal goed. Anders.

En ook weer wel. Helemaal goed.

Ik denk vaak anders. Kijk anders. Ervaar anders. Voel anders. En van alles veel.

Soms lastig. Meestal wel lachen en inspirerend. Mij uitlachen mag overigens ook. Daar kan ik tegenwoordig tegen.

Dat anders zijn is mijn kracht. Vroeger niet. Toen werd ik er vooral onzeker door. Gelukkig kan de mens veranderen. Inzien, overtuigingen loslaten, jezelf met humor bekijken, leren, uithuilen en opnieuw beginnen. En dat deed en doe ik allemaal. Soms met het snot uit mijn neus en de wallen onder mijn ogen.

Blijziend voed ik ondertussen twee kinderen op. Leuke mensen waar ik graag mee samen ben en die mij weer inspireren. 

Mjn huis is mijn haven, mijn nest, mijn rommelhok, mijn kookstudio, mijn atelier. Mijn auto is mijn live-line in het dagelijks leven en als ik later groot ben wil ik het liefst een Landrover. Stoer. Elegant. Net als ik. Nou ja. Soms.

Groei vind ik belangrijk. Het drama de deur uit. Verantwoordelijkheid nemen. Of teruggeven. Leren die f*cking les. Perfectie zit in de imperfectie. Goed genoeg is ook helemaal goed.

Lief zijn. Voor jezelf. En dan ook voor de ander. Met compassie en zonder oordeel zoveel mogelijk genieten van wat er is. Van wie jij bent. En jezelf opnieuw uitvinden. Moeiteloos. Lachend. Reflecteren.

Oja. En ik droom bijzondere dromen. Sommigen al van kinds af aan. Dit is er zo eentje. Schrijvend inspireren tot een lach, een blik van herkenning, een vonkel inspiratie of een vergeten traan. Omdat ik het leuk-leuker-leukst vind om met woorden het plaatje te schetsen. Maar ook met schaamteloze ambitie. Dus ik wil dat je je inschrijft. Omdat het er allemaal mag zijn. En jij trouwens ook.



Hallo Lezer in mijn Leven.

Voel je welkom.

Voel je thuis.

Met een beetje geluk.

Ben je hier nog wel even.



Liefs,

Nelleke